Natuurherstel en milieubescherming: mooie woorden, maar volgt er concrete actie?

De Nederlandse natuur en leefomgeving staan onder immense druk. Hoewel het kabinet op papier ambitieuze plannen heeft voor natuurherstel, stikstofreductie en het behalen van klimaat- en biodiversiteitsdoelen, ontbreken de middelen en concrete maatregelen om deze doelen daadwerkelijk te realiseren. Dit leidt tot grote frustratie onder burgers, die de gevolgen van vervuiling en aantasting van hun leefomgeving dagelijks ervaren.

18 september 2024

Natuurherstel en biodiversiteit: ambities zonder ondersteuning

Het kabinet heeft zich verbonden aan zowel nationale als internationale verplichtingen, zoals vastgelegd in de Europese Natuurherstelverordening. Deze verordening vraagt om stevige maatregelen om natuurgebieden te beschermen, biodiversiteit te herstellen en ecosystemen in stand te houden. Hoewel de urgentie wordt erkend, blijven de financiële middelen en concrete uitvoeringsplannen achter.

Een belangrijk struikelblok is het wegvallen van essentiële financieringen, zoals de LPLG-gelden (Landbouw, Platteland en Groen). Hoewel eenmalige bedragen van €5 miljard en een jaarlijkse €500 miljoen voor agrarisch natuurbeheer worden vrijgemaakt, zijn deze middelen ontoereikend om de ambitieuze natuurdoelen te bereiken. Bovendien ontbreken duidelijke plannen voor de besteding van deze middelen, waardoor het natuurherstel ernstig in gevaar komt.

Milieubescherming: het vergeten thema

Naast natuurherstel speelt een ander urgent probleem: het gebrek aan aandacht voor milieubescherming en milieugezondheid. Terwijl burgers steeds vaker hun zorgen uiten over luchtkwaliteit, bodemverontreiniging en watervervuiling, lijken deze onderwerpen nauwelijks terug te komen in het kabinetsbeleid. Dit is verontrustend, aangezien een gezonde leefomgeving direct invloed heeft op de gezondheid van de bevolking.

Fijnstof, chemische stoffen en schadelijke emissies blijven een groot probleem, maar effectieve maatregelen om deze bedreigingen aan te pakken blijven uit. Het gevolg is een groeiend gevoel van onbehagen onder burgers, die ervaren dat hun gezondheid en zorgen niet serieus worden genomen door beleidsmakers.

De A2-kwestie: symbool van een groter probleem

Een schrijnend voorbeeld van het falende milieubeleid is de geplande verbreding van de A2 in Limburg. Voor deze verbreding wordt 500.000 ton Beaumix – een restproduct van afvalstoffen – gestort, zonder dat gemeenten, provincies of omwonenden betrokken zijn geweest bij de besluitvorming. Dit roept vragen op over de bescherming van de leefomgeving en de gezondheid van omwonenden. De lange termijn effecten van het gebruik van Beaumix op bodem en water zijn onvoldoende onderzocht, en dit toont pijnlijk aan hoe ver milieugezondheid van de beleidsagenda is verwijderd.

Tijd voor actie

We bevinden ons op een cruciaal moment. Het kabinet blijft op papier internationale natuurdoelen onderschrijven en spreekt grote ambities uit voor natuurherstel en biodiversiteit. Maar zonder voldoende middelen en concrete plannen blijven deze doelen buiten bereik. Tegelijkertijd blijft milieugezondheid een vergeten thema, terwijl de zorgen van burgers over de impact van vervuiling op hun leefomgeving alleen maar toenemen.

De tijd van praten is voorbij. Het is tijd voor actie. We hebben duidelijke beleidskeuzes, voldoende financiële middelen en een betrokkenheid van burgers bij de besluitvorming nodig. Alleen dan kunnen we de natuur, het milieu en de gezondheid van de Nederlandse bevolking effectief beschermen.

Verder lezen: regeerprogramma

Het kabinet-Schoof heeft het hoofdlijnenakkoord uitgewerkt in een regeerprogramma met plannen voor deze kabinetsperiode.